Εκπαιδευτικά θέματα

Προεκπαίδευση κουταβιού δείτε το Video

 

Εκπαίδευση τουαλέτας 

Ένα από τα βασικότερα και συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας ιδιοκτήτης σκύλου όταν φέρνει για πρώτη φορά ένα κουτάβι στο σπίτι είναι η αφόδευση.

Το σκυλί από τη φύση του είναι καθαρό ζώο και φροντίζει να κρατάει καθαρή πάντα τη φωλιά του! Όμως ……φωλιά του δεν είναι όλο το σπίτι μας παρά μόνο ο χώρος  που κοιμάται το βράδυ. Όλο το άλλο σπίτι είναι ένα μεγάλο χωράφι όπου νομίζει πως επιτρέπεται η αφόδευση.

Το σκυλί εκπαιδεύεται από τη στιγμή που θα έρθει στο σπίτι μας έως τη στιγμή του θανάτου του.

Όμως οι άνθρωποι έχουμε την τάση να προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε τα ζώα με τον τρόπο που θα εκπαιδεύαμε ένα παιδί.

Ο σκύλος είναι ένα αγελαίο ζώο που φροντίζει να διαβάζει τις προθέσεις και τη συμπεριφορά των γύρω του (του κοπαδιού του) και να ρυθμίζει τις ενέργειές του.

Έτσι πρέπει πρώτα να μάθουμε εμείς τη γλώσσα του και μετά εκείνος τα δικά μας πρέπει.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…

• Το σκυλί μας πρέπει απαραίτητα να μάθει βασική υπακοή. Αν δεν μπορούμε εμείς τότε κάποιος έμπειρος εκπαιδευτής ώστε να καταλάβει πως έχει εκτός από δικαιώματα και υποχρεώσεις, τις οποίες πρέπει να τηρεί απαρέγκλιτα αν θέλει να συνυπάρχει στο κοπάδι (την οικογένεια) και να κατέχει τη θέση του στην ιεραρχία.
• Η εντολή «μη» είναι από τα πρώτα που πρέπει να μάθει και η συνέπεια θα πρέπει από μέρους μας να είναι το Α και το Ω στη συμπεριφορά μας.
• Η τιμωρία και το παράδειγμα είναι απαραίτητα μιας και είναι τα καλύτερα εποπτικά μέσα που χρησιμοποιούν όλοι οι γονείς στο ζωικό βασίλειο στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Η επιβράβευση είναι ανθρώπινη εφεύρεση και πρέπει να χρησιμοποιείται με απόλυτη συνέπεια. Τιμωρία όμως δεν εννοούμε βασανιστήριο ούτε κακοποίηση αφού και αυτά δεν χρησιμοποιούνται στη φύση. Τιμωρία μπορεί να είναι απλά κάτι δυσάρεστο στο σκυλί. Από μια δυνατή φωνή, απομόνωση, απαγόρευση τροφής έως φόβος και πόνος. Τα δυο τελευταία είναι καλό κατά τη γνώμη μου να τα ξεχάσουμε και να τα αφήσουμε στην επιλογή έμπειρου εκπαιδευτή αν κρίνει απαραίτητο για κάποιους λόγους να τα χρησιμοποιήσει (σε σπάνιες εξειδικευμένες περιπτώσεις)
• Πρέπει να δέχεται, να σέβεται και να υπακούει στον αρχηγό της αγέλης αδιαμαρτύρητα.
• Στο σκυλί δεν αρέσει η ποικιλία στην τροφή, στην ώρα και το μέρος ταΐσματος στην περιοχή της βόλτας, στον χειριστή και στην παρέα του. Ο ίδιος άνθρωπος, την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος, το ίδιο φαγητό, την ίδια βόλτα. Λατρεύει τη μονοτονία.

 

Εφόσον έχουμε ένα υγειές σκυλί στη ηλικία των 12 περίπου μηνών είναι καλά να το ταΐζουμε μια φορά την ημέρα γύρω στο μεσημέρι με μια πολύ καλή ξηρή τροφή η μια ωμή BARF η οποία θα του αρέσει και θα την αφομοιώνει καλά (λίγα καλοσχηματισμένα και στεγνά κόπρανα) Οι λιχουδιές από το τραπέζι ή κατά τη διάρκεια της ημέρας εάν δεν χρησιμοποιούνται για λόγους εκπαίδευσης απαγορεύονται δια ροπάλου… γιατί κάνουν κακό και στη υγεία αλλά και στη συμπεριφορά του.

Το φαγητό πρέπει να μένει μπροστά του το πολύ 30 λεπτά. Μετά του το παίρνουμε έστω κι αν δεν έχει φάει καθόλου.

Το κουτάβι μας πρέπει να παίρνει κάθε μέρα το 3% του βάρους του σε τροφή, η οποία με τη σειρά της πρέπει να είναι στο 70 – 80% κρέας. Το υπόλοιπο 20 – 30% μπορεί να είναι λαχανικά η φρούτα λιωμένα, αυγά, ψάρια χωρίς κόκαλο. Αποκλείουμε τα αμυλούχα  το γάλα και τα ζαχαρούχα, ενώ μπορούμε να δώσουμε γαλακτοκομικά.

20 λεπτά μετά το φαγητό πρέπει να βγει μια γενναία βόλτα να τρέξει και να παίξει ώστε να ενεργοποιηθεί το πεπτικό του σύστημα και να αναγκαστεί να αφοδεύσει το προηγούμενο φαγητό που έχει χωνέψει. Το βράδυ όσο ποιο αργά μπορούμε άλλη μια βόλτα πριν τον ύπνο οπότε είναι πιθανό να αφοδεύσει και πάλι …

Έτσι τη νύχτα το πιθανότερο είναι να μην έχουμε ατυχήματα. Τη νύχτα δεν είναι απαραίτητο να έχει στη διάθεσή του νερό αν έχουμε νυχτερινές ουρήσεις. Καλό είναι να το μάθουμε να κοιμάται  σε ένα ευρύχωρο κλουβί η πάρκο, μια που αποκλείεται να λερώσει στο χώρο που κοιμάται.

Το σκυλί εξυπακούεται πως δεν πρέπει να μένει ολομόναχο στο σπίτι γιατί μπορεί να αφοδεύσει η να κάνει ζημιές λόγω του «άγχους του αποχωρισμού»

 

Προβλήματα συμπεριφοράς.

• Αρνείται πεισματικά να αφοδεύσει στη βόλτα και τα κρατάει για να τα κάνει μέσα στο σπίτι.
• Λερώνει παντού μέσα στο σπίτι
• Λερώνει πάνω σε καναπέδες ή κρεβάτια
• Ουρεί μόλις μας δει να μπαίνουμε

 

Αντιμετώπιση

• Το σκυλί βρίσκει μυρωδιές από ούρα άλλων μεγαλύτερων σε ηλικία σκύλων στη περιοχή της βόλτας του, που του απαγορεύουν να βρίσκεται στο χώρο αυτό. Έτσι προσπαθώντας να κρύψει την παρουσία του κρατάει την αφόδευση και την ούρησή του για να την κάνει σε ασφαλές μέρος. Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε περιοχή βόλτας, θα πρέπει να πάρουμε μια εφημερίδα με κόπρανα και ούρα από το σπίτι και να τα αφήσουμε στην περιοχή της βόλτας. Αν το σκυλί μυρίζοντάς τα αφοδεύσει πρέπει να το επιβραβεύσουμε με χάδια και λιχουδιές Μπορείτε να δοκιμάσετε και κάποια ειδικά σκευάσματα  (ελκυστικά ή απωθητικά) ώστε να καθοδηγήσετε το σκύλο σας να αφοδεύσει εκεί που θέλετε.
• Το σκυλί με αυτό τον τρόπο έχει μάθει πως αποσπά την προσοχή μας και ασχολούμαστε μαζί του. Θα πρέπει να μη μας βλέπει όταν καθαρίζουμε και να μην χρησιμοποιούμε απορρυπαντικά που περιέχουν αμμωνία η οποία θυμίζει στο σκυλί ούρα και το προτρέπει να ουρήσει. Αν το πιάσουμε στα πράσα να προσπαθεί να ουρήσει η να αφοδεύσει μυρίζοντας το πάτωμα και κάνοντας μικρούς κύκλους το βγάζουμε αμέσως έξω και το αφήνουμε μέχρι να κάνει την ανάγκη του. Αν δεν προλάβουμε το μαλώνουμε αμέσως και το κλείνουμε μόνο του σε κάποιο μέρος που να μην μπορεί να μας δει. Μπορούμε κι εδώ να χρησιμοποιήσουμε τα ειδικά εκείνα σκευάσματα. Εκτός αν το αφήνουμε μόνο του και το κάνει από το άγχος του αποχωρισμού.
• Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να οικειοποιηθεί το συγκεκριμένο κρεβάτι η καναπέ και να σας επιβληθεί. Ζητήστε τη βοήθεια εκπαιδευτή γιατί έχετε ήδη δημιουργήσει πρόβλημα με το να του επιτρέπετε να ανεβαίνει σε αυτά.
• Η ούρηση αυτή είναι ένδειξη μεγάλης χαράς. Προσπαθήστε να μην του μιλάτε και να μην παίζεται μαζί του(αγνοήστε τον) κατά την είσοδό σας στο σπίτι. Αν δεν ουρήσει κατά τα πρώτα 5 λεπτά της εισόδου σας χαϊδέψτε τον ήπια .

 

Φιλικά  πάντα στη διάθεσή σας

Άλκης Πασπάτης

 

ΥΓ

Μεγάλη προσοχή στην τυχόν επιλογή εκπαιδευτή γιατί υπάρχουν πάρα πολοί τενεκέδες ξεγάνωτοι που έχουν τον τρόπο να πουλάνε μούρη και κάνουν μεγάλη ζημία.

 

 

Μήπως ο σκύλος σας γαβγίζει υπερβολικά;

Πηγή: StarDogs
Προβολή

Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για να μάθετε έναν σκύλο να μην κάνει κάτι, είναι πρώτα, να του μάθετε πώς να το κάνει κατόπιν εντολής σας. Ξέρει ο σκύλος σας να «γαβγίζει», ή να «μιλάει» με εντολή σας; Αν όχι, τότε από εκεί πρέπει να ξεκινήσετε.

Την επόμενη φορά που ο σκύλος σας γαβγίσει, πείτε «Μίλα! Μίλα!» (ή ότι άλλο θέλετε να είναι η εντολή σας). Δείξτε πολύ ενθουσιασμένος, χτυπήστε παλαμάκια, πηδήξτε πάνω κάτω, και βάλτε τον σκύλο σας μέσα στο παιχνίδι. Κάντε τον πραγματικά χαρούμενο που «Μιλάει». Όταν έχει μπει στο παιχνίδι, πείτε «ΚΑΛΗ ΟΜΙΛΙΑ!». Τότε, παίξτε μαζί του ένα από τα αγαπημένα του παιχνίδια, και δώστε του μια λιχουδιά. Συνεχίστε να κάνετε το ίδιο κάθε φορά που ο σκύλος σας αρχίζει να γαβγίζει. Μια στο τόσο, ελέγξτε τον για να δείτε αν έχει μάθει τη νέα εντολή. Ενώ μένει ξαπλωμένος ήσυχα, ή απλά σας ακολουθεί μέσα στο σπίτι, πείτε του «Ρόβερ μίλα» κι επαναλάβετέ το μερικές φορές…αν μιλάει, επαινέστε τον πολύ! Αν δεν το κάνει, τότε, δεν έχει μάθει ακόμη την εντολή. Μην επιπλήττετε τον σκύλο σας γιατί δεν γνωρίζει μια εντολή, άλλωστε, είναι δική σας ευθύνη να τον διδάξετε, δεν είναι δική του ευθύνη να μάθει από μόνος του. Μόλις αρχίσει να μιλάει κατόπιν εντολής σας, μπορείτε να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα.

Μάθετε στον σκύλο σας το «Φτάνει η Ομιλία», ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το «Όχι Ομιλία» ή «Μη Μιλάς» ή όποια άλλη εντολή. Ωστόσο, το «Μη Μιλάς» υπονοεί ότι ο σκύλος δεν θα έπρεπε να έχει γαβγίσει καθόλου, όπου συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν ο σκύλος τους να γαβγίζει για να τους ειδοποιεί αν κάποιος ή κάτι «διαφορετικό» μπει στο σπίτι ή τον κήπο τους. Επίσης, είναι άδικο και ανόητο να περιμένει κανείς να μην γαβγίσει ποτέ ο σκύλος του. Μερικές ράτσες αλλά και συγκεκριμένα σκυλιά, γαβγίζουν περισσότερο από άλλα. Το «Φτάνει η Ομιλία» σημαίνει ότι μπορείτε πρώτα να επαινέσετε τον σκύλο σας που σας ενημέρωσε για οτιδήποτε ήταν αυτό. (Αυτή είναι η «δουλειά» του, και θα χαρεί πολύ αν δείχνετε ότι την κάνει καλά). Μερικά σκυλιά γαβγίζουν, όχι για προειδοποίηση, αλλά απλά για την προσοχή σας. Ουσιαστικά, σας «μιλάνε». Όσο ενοχλητικό κι αν είναι αυτό, είναι σημαντικό να κατανοούμε την ανάγκη και παράκλησή τους για την προσοχή μας κάποιες φορές, και να το αγνοούμε όταν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Να θυμάστε ότι το είναι σωστό για τον σκύλο σας και για σας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό! Υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή εδώ, αλλά πρέπει να κάνετε ότι καλύτερο για να σέβεστε την ανάγκη του σκύλου σας να μιλάει ενώ την ίδια στιγμή, να διατηρείτε τον έλεγχο της κατάστασης.

Όταν ο σκύλος σας μάθε το «Όχι Ομιλία» και μπορεί να σταματάει να γαβγίζει με την εντολή σας κατά τη διάρκεια των «εκπαιδευτικών» μαθημάτων σας για μια λιχουδιά φαγητού, τότε, μπορείτε να δοκιμάσετε την εντολή όταν ο σκύλος σας γαβγίζει κατά τη δική του βούληση για μεγάλο διάστημα. Τώρα, την επόμενη φορά που γαβγίσει ο σκύλος σας, πείτε του «Καλή Ομιλία»! Ρωτήστε τον, «Σε τι γαβγίζεις;» και σηκωθείτε και πηγαίνετε να δείτε τι είναι αυτό στο οποίο γαβγίζει. Η δουλειά του είναι να σας ειδοποιεί για κάτι, οπότε πρέπει να δείχνετε ότι είστε σε εγρήγορση! Όταν κοιτάξετε τον κήπο ή όπου γαβγίζει ο σκύλος σας, προσπαθήστε να καταλάβετε τι είναι αυτό στο οποίο γαβγίζει. Κάποιος σκύλος γάβγιζε στον σκουπιδοτενεκέ αν αυτός βρισκόταν σε διαφορετική από τη συνηθισμένη θέση. Μερικές φορές τα σκυλιά γαβγίζουν σε γάτες ή άλλο σκύλο. Μόλις καταλάβετε τι είναι αυτό που γαβγίζει ο σκύλος σας, πείτε του «Μπράβο» ή «Καλό παιδί, αυτή είναι η γάτα» (ή ότι άλλο είναι). Αν συνεχίσει να γαβγίζει μετά από αυτό, πείτε του «Φτάνει η Ομιλία» και σταματήστε – έχοντας οπτική επαφή με τον σκύλο σας. Αν σταματήσει να γαβγίζει πείτε «Μπράβο, φτάνει» και αμέσως δώστε του μια λιχουδιά. Αν συνεχίσει να γαβγίζει, τότε χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση στην εντολή «Φτάνει η Ομιλία» ξανά. Μερικές φορές, το να βάλετε τον σκύλο σας στη θέση «Κάτω» βοηθάει στο να σταματήσει να γαβγίζει, αλλά δυστυχώς, δεν έχει αποτέλεσμα σε όλα τα σκυλιά. Όταν ο σκύλος σας σταματήσει να γαβγίζει, τότε επαινέστε τον. Να θυμάστε, πάντα να τελειώνετε ένα μάθημα με έπαινο. Αυτό θα κάνει τον σκύλο σας περισσότερο πρόθυμο να μάθει. Όσο περισσότερο εξασκηθεί ο σκύλος σας στο «Φτάνει η Ομιλία» κατά περιόδους όταν αρχίζετε εσείς το γάβγισμά του με το «Μίλα», τόσο ευκολότερο θα γίνει γι’ αυτόν να ελέγχει τον εαυτό του όταν βρίσκεται σε ένταση.

Αν αγνοήσετε το γάβγισμα του σκύλου σας (το να του φωνάζετε «σταμάτα» θεωρείται άγνοια), ο σκύλος σας θα γαβγίζει περισσότερο, θεωρώντας ότι δεν κατάφερε ακόμη να τραβήξει την προσοχή σας. Τα σκυλιά προειδοποιούν τα άλλα μέλη της αγέλης τους με το γάβγισμα. Εσείς είστε ο «αρχηγός» της οικογενειακής αγέλης, και η δουλειά του σκύλου είναι να ελέγχει τα πράγματα και να βεβαιώνεται ότι όλα είναι εντάξει.

Μετά από λίγο, μπορεί να είστε σε θέση να καταλάβετε τη διαφορά μεταξύ των διαφορετικών ειδών γαβγίσματος του σκύλου σας. Αυτός μπορεί να γαβγίζει διαφορετικά όταν σας ειδοποιεί για κάτι, αλλά όταν παίζει, ή βαριέται, ή απλά «μιλάει» δώστε του τον σεβασμό που του αξίζει και ελέγξτε την κατάσταση για την οποία σας ειδοποιεί – ίσως κάποια μέρα να τον ευγνωμονείτε! Αν παίζει, μην τον μαλώνετε. Αν βαριέται, πείτε του «Φτάνει η Ομιλία» και μετά, κάντε κάτι για την ανία του. Αν ο σκύλος σας απλά σας «μιλάει», ή προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή σας, θα χρειαστεί να αποφασίσετε πόσο γάβγισμα είναι αρκετό προτού αρχίσει να γίνεται ενοχλητικό. Όσο δύσκολο είναι να αφήνετε τον σκύλο σας να γαβγίζει, αφήστε τον (στην αρχή). Πείτε του «Καλή Ομιλία» και ρωτήστε τον αν θέλετε «Τι είναι; Τι θέλεις;». Αφότου «μιλήσετε» με τον σκύλο σας με αυτόν τον τρόπο (και ουσιαστικά, προσπαθήσετε να καταλάβετε γιατί γαβγίζει ο σκύλος σας) πείτε του «Φτάνει η Ομιλία». Όταν ο σκύλος σας συνηθίσει να τον «ακούτε» όταν γαβγίζει, θα μάθει να σέβεται την αίτησή σας να σταματήσει. Υπάρχουν όμως, και δύσκολες περιπτώσεις! Αν ο σκύλος σας γαβγίζει για την προσοχή σας, αλλά έχει 20 λεπτά έως 2 ώρες έντονη σωματική άσκηση, δεν είναι «πεταμένος» στον κήπο ή κάπου εκτός σπιτιού, το πιθανότερο είναι ότι αυτός προσπαθεί να εκπαιδεύσει εσάς! Για αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις, αφού δοκιμάσετε τα ανωτέρω, θα πρέπει να πρέπει να δώσετε στον σκύλο αυτό που ζητάει (την προσοχή σας) αλλά εσείς θα αποφασίσετε τι είδος προσοχή θα του δώσετε. Τι είδος; Εκπαίδευση υπακοής. Συνήθως, είναι δική μας ευθύνη να κάνουμε την εκπαίδευση υπακοής διασκεδαστική κι ευχάριστη για τον σκύλο μας, όμως, σε αυτές τις πολύ δύσκολες περιπτώσεις, η δουλειά σας είναι να δουλεύετε μαζί του στα μαθήματα σαν η «προσοχή» του. Στην πραγματικότητα, εξαντλήστε τον σκύλο σας στα μαθήματα. Χρησιμοποιήστε επιβράβευση, και να είστε καλοί μαζί του, αλλά μην το παρακάνετε. Μην χρησιμοποιείτε φαγητό. Δουλέψτε με τον σκύλο σας μέχρι που αυτός να μην θέλει να δουλέψει άλλο. Τότε, δουλέψτε τον για λίγα ακόμη λεπτά. Το κλειδί στο να κάνετε αυτή τη δουλειά είναι ότι πρέπει να του δίνετε αυτό το είδος προσοχής με συνέπεια, όποτε δεν ανταποκρίνεται στην εντολή «Φτάνει η Ομιλία». Αυτό σημαίνει στη μέση του φαγητού, στις 3 τα ξημερώματα, κλπ. Μετά από μια εβδομάδα, αυτός θα αρχίσει να το ξανασκέφτεται προτού διαλέξει να μην υπακούσει στην εντολή «Φτάνει η Ομιλία».

Μόλις ο σκύλος καταλάβει την εντολή «Φτάνει η ομιλία», θα πρέπει να καταλάβετε πότε και αν γίνεται βίαιος και γαβγίζει ως δείγμα κυριαρχίας. Μερικά σκυλιά μπορεί να μάθουν ότι, αν αρχίσουν να γαβγίζουν, θα τους ζητήσετε να σταματήσουν, και μετά θα πάρουν μια λιχουδιά. Έτσι, θα αρχίσουν να γαβγίζουν πολύ. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να δώσετε ποικιλία στην θετική ενίσχυση αφότου ο σκύλος καταλάβει την εντολή «Φτάνει η Ομιλία». Αν νιώθετε ότι ο σκύλος σας γαβγίζει με κυριαρχικό τρόπο, και προσπαθεί να έχει «τον έλεγχο» μιας κατάστασης με το να μιλάει και δεν ανταποκρίνεται στην εντολή «Φτάνει η Ομιλία» αφότου σας έχει δείξει ότι όντως την καταλαβαίνει (όταν δεν γαβγίζει με κυριαρχικό τρόπο), θα πρέπει να αλλάξετε την στρατηγική σας.

Να θυμάστε ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε εντολή αντί του «Φτάνει η Ομιλία» αρκεί να είστε συνεπείς.

 

 

Εισαγωγή στην Εκπαίδευση του κυνηγόσκυλου

Για να εκπαιδεύσουμε το καινούργιο σκυλάκι μας, πρέπει να κατανοήσουμε απόλυτα την νοοτροπία των σκυλιών, την βιολογική τους ανάγκη, να ζουν και να υπακούουν στους αρχαίους άγραφους κανόνες που υπαγορεύει η κοινωνική δομή της αγέλης. Εκεί ,ένας είναι πάντα ο αρχηγός, και στην προκειμένη περίπτωση, εμείς!! Αυτοί λοιπόν οι κανόνες, επιβάλουν την υπακοή στον αρχηγό. Το σκυλί θέλει να κάνει αυτά που του λέμε, όμως πρέπει να βρούμε τον τρόπο να του δώσουμε να καταλάβει τι θέλουμε. Ο τρόπος αυτός, διαφέρει ριζικά από την δική μας άποψη για την διδασκαλία. Δεν καταλαβαίνει την γλώσσα μας, και μπερδεύεται με τις αλλαγές στην ψυχική μας διάθεση, που όταν αλλάζει, το ανθρώπινο σώμα, όπως όλα τα θηλαστικά, εκπέμπει ειδικές ορμόνες τις «φερομόνες», τις οποίες ο σκύλος συλλαμβάνει με την υπερόσφρησή του. Γι” αυτό πολλές φορές όταν τον πλησιάζουμε νευριασμένοι για κάποια ανυπακοή του, κατεβάζει την ουρά και το κεφάλι σε στάση υποταγής, ενώ εμείς λανθασμένα νομίζουμε ότι κατάλαβε τον λόγο και λέμε συνήθως:»Το άτιμο το σκυλί πόσα ξέρει!!».

Για τον λόγο αυτό, θα αρχίζουμε πάντα τις ασκήσεις, χωρίς να δείχνουμε ποτέ τον εκνευρισμό μας. Πάντα ψύχραιμοι θα ακολουθούμε το συγκεκριμένο μας πρόγραμμα, μακριά από άλλους ανθρώπους, παιδιά που παίζουν και κάθε άλλο παράγοντα που θα επηρεάσει την δουλειά του κουταβιού μας.

Όποτε παραβαίνουμε τα παραπάνω, η εκπαίδευση θα πηγαίνει πίσω και θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, να αποκτήσει το κουτάβι μας πρόωρα κάποιο ελάττωμα. Όσο εύκολα έρχονται τα ελαττώματα, τόσο δύσκολο είναι να τα κόψουμε. Ο νευρικός άνθρωπος πολύ δύσκολα θα εκπαιδεύσει και θα αποκτήσει ένα ισορροπημένο σκύλο.

Στα επόμενα άρθρα, θα προσπαθήσω να περιγράψω την όλη διαδικασία της επίπονης αλλά και ευχάριστης εργασίας των ειδικών ασκήσεων και του προγράμματος εκπαίδευσης των κυνηγετικών σκυλιών.

 

 

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

Το κουτάβι στο σπίτι!

Την πρώτη μέρα στο σπίτι, έχουμε ένα κουτάβι που αποχωρίζεται αιφνίδια από την μάνα του και την παρέα των αδερφών του και βρίσκεται σε ένα άγνωστο για αυτό περιβάλλον. Φυσικό επακόλουθο να κλαίει ασταμάτητα, μιας και αισθάνεται μόνο, έρημο και απροστάτευτο. Από εμάς εξαρτάται , με τα χάδια και την σιγανή φωνή, να του εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη, ώστε να ηρεμήσει σιγά- σιγά , και να αισθανθεί άνετα στο καινούργιο περιβάλλον του. Το σπίτι του, καθαρό, σε ζεστό μέρος, μετά από απολύμανση για παράσιτα και με μαλακά πανιά για κρεβάτι, θα το βοηθήσει στον εγκλιματισμό. Το κουτάβι χρειάζεται πολλές ώρες ελευθερίας και παιγνιδιού, ιδιαίτερα αν δεν υπάρχουν άλλα σκυλιά κοντά. Θα προσπαθήσουμε από τις πρώτες μέρες, να έχουμε σταθερό ωράριο στην ελεύθερη εξάσκηση. Τα κουτάβια έχουν το δικό τους «ρολόι » και συνηθίζουν γρήγορα το σταθερό ωράριο, κάνοντας υπομονή μέχρι να έλθει η ώρα να του για παιγνίδι ή για την εκπαίδευση αργότερα.

Η περίοδος προσαρμογής τελειώνει σε δύο το πολύ εβδομάδες. Σε όλο αυτό το διάστημα, αλλά και αργότερα τους πρώτους δύο μήνες στο καινούργιο σπίτι, η φωνή μας θα είναι πάντα σε χαμηλούς τόνους, με πολλά χάδια και επιδοκιμασίες. Η αυστηρότητα θα εξαντλείται σε απλές επιπλήξεις με λίγο δυνατότερο τόνο και σε λίγες περιπτώσεις, όπως το «πιπί» μέσα στο σπίτι μας. Η επίπληξη θα είναι μόνο ακριβώς την στιγμή που γίνεται η «κακή» πράξη και όχι αργότερα. Θα είναι πάντα μονολεκτική «ΜΗ!!» και όχι του τύπου «Ρε δεν σου είπα μη το ξανακάνεις» κλπ! Τα κουτάβια, αλλά και τα μεγάλα σκυλιά, συνδυάζουν την επίπληξη με το τι ακριβώς έκαναν εκείνη την στιγμή! Κάθε «τιμωρία» σε μεταγενέστερο χρόνο από την «κακιά» πράξη, είναι χάσιμο χρόνου και πολλές φορές φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Πολύ καλό παράδειγμα είναι το σύνηθες φαινόμενο στους κυνηγότοπους: Ο κυνηγός φωνάζει νευριασμένος το σκυλί του να έλθει κοντά του, αυτό συνεχίζει να τρέχει προς άλλη κατεύθυνση σαν να ήταν «κουφό», και όταν επιτέλους μετά από άγριες φωνές και αρκετή ώρα ο σκύλος κάνει το «λάθος» και έρχεται κοντά, τρώει της χρονιάς του! Κατά πάσα πιθανότητα, αυτό συμβαίνει από τότε που το σκυλί ήταν ακόμη κουτάβι, και το σκυλί γνωρίζει καλά ότι, όταν θα πάει κοντά στο «αφεντικό» θα τις φάει, γι” αυτό αναβάλει όσο μπορεί την γνώριμή του τιμωρία!! Αυτό, καλό θα ήταν να το θυμόμαστε πάντα, γιατί θα μας χρειαστεί και αργότερα.

Καλό είναι, ένα από τα κύρια παιγνίδια μας με το κουτάβι, να είναι το μπαλάκι του Τένις. Το πετάμε, και περιμένουμε η έμφυτη περιέργεια του κουταβιού, να το ωθήσει να ακολουθήσει το μπαλάκι και να το πιάσει! Αν το κάνει, θα καθίσουμε κάτω και θα το καλούμε συνεχώς κοντά μας, με σύντομα μόνο παραγγέλματα: ΦΕΡΤΟ-ΑΖΟΡ (το όνομά του!) Αν δεν το κάνει, δεν το μαλώνουμε ποτέ, αλλά πηγαίνουμε και παίρνουμε εμείς το τόπι και σε λίγο το ξαναπετάμε λίγα μέτρα, αφού πρώτα το κουνήσουμε χαϊδευτικά για λίγο, μπροστά στην μύτη του. Στις περισσότερες περιπτώσεις, και με υπομονή σε λίγες μόνο προσπάθειες, το κουτάβι θα πιάνει εύκολα το τόπι και θα το φέρνει χαρούμενο, περιμένοντάς μας να το ανταμείψουμε με άφθονα «μπράβο Αζόρ» . Προσοχή όμως, το μπαλάκι θα το πετάμε για λίγο χρόνο μόνο, 3 έως 4 φορές στην αρχή, και λίγες περισσότερες αργότερα. Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος, να βαρεθεί αυτό το παιγνίδι το σκυλάκι μας .

Παρακάτω, θα δούμε πως πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον σύντροφό μας στο κυνήγι, αλλά η περίοδος προσαρμογής, είναι από τα βασικότερα στάδια της εκπαίδευσης. Τώρα είναι που χτίζονται οι σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης, αγάπης και αποδοχής της ιεραρχίας, που είναι ζωτική για τον σκύλο μας!

 

 

 

Η ΥΠΑΚΟΗ

ΚΑΤΣΕ

Το σκυλάκι μας είναι ήδη 4 μηνών, και είναι ο κατάλληλος χρόνος να αρχίσουμε τα μαθήματα Υπακοής.

Το πρώτο μας μάθημα είναι το κάτσε. Αρχίζουμε λοιπόν με το σκυλί δεμένο με αρκετά μακρύ λουρί – εν ανάγκη ένα σχοινάκι – και πιέζοντας το πίσω μέρος της πλάτης του ,απαλά αλλά σταθερά πάνω από την ουρά, θα του επαναλαμβάνουμε το παράγγελμα κάτσε. Με την πίεση θα λυγίσουν τα πισινά πόδια και το σκυλί θα κάτσει. Tότε το χαϊδεύουμε για να αισθάνεται ασφάλεια και μουρμουρίζουμε συνεχώς «μπράβο-μπράβο». Το κουτάβι πρέπει να μείνει σ” αυτή την θέση, για λίγα δευτερόλεπτα, και μετά θα το αφήνουμε ελεύθερο, δίνοντας το παράγγελμα «φύγε». Καλό είναι από τώρα ,στην αρχή αυτών των ασκήσεων, να συνδυάζουμε το παράγγελμα «φύγε», με τέντωμα του χεριού με τον δείκτη μας προτεταμένο, αριστερά ή δεξιά και ταυτόχρονη κίνησή μας στην ίδια κατεύθυνση. Το να υπακούει σε αυτό, δεν είναι τόσο σημαντικό για την ώρα, αλλά θα είναι πολύ χρήσιμο αργότερα. Σιγά-σιγά, το σκυλί θα μάθει να τρέχει προς την κατεύθυνση που του δείχνουμε. Κάθε μέρα το μάθημα θα κρατάει λίγο περισσότερο, έως ότου το κουτάβι κάθεται χωρίς αντίδραση. Συγχρόνως, μετά από λίγες μέρες, εφαρμόζουμε και την παραλλαγή του παραγγέλματος κάτω. Όταν συνηθίσει το κουτάβι στο «κάτσε», δίνουμε το κάτω, πιάνοντας απαλά τα μπροστινά του πόδια, τα τραβάμε σιγά-σιγά προς τα εμπρός, αναγκάζοντάς το να ξαπλώσει. Τα παραγγέλματα θα είναι πάντα τα ίδια, μονολεκτικά , με σιγανή επίμονη φωνή και πάντα θα το επιβραβεύομε με πολλά χάδια και «μπράβο». Όταν θα αρχίζουμε κάποια άσκηση, θα πρέπει πάντα να τελειώνει όπως εμείς προστάζουμε. Ποτέ δεν θα μένει στην μέση ή θα αφήνουμε το σκυλί να νομίζει ούτε για μια στιγμή, ότι θα του περάσει κάποια ανυπακοή!

Αφού το κουτάβι μάθει καλά να εκτελεί τα δύο βασικά αυτά παραγγέλματα, πρέπει τώρα να συνηθίσει να μένει στο «κάτσε» ή στο «κάτω», ενώ εμείς θα είμαστε σε απόσταση και όση ώρα του επιτρέπουμε. Για να το πετύχουμε αυτό, βάζουμε το σκυλί στην επιθυμητή στάση, το χαϊδεύουμε πρώτα για λίγο, και κρατώντας χαλαρά το λουρί αρχίζουμε να γυρίζουμε σιγά-σιγά γύρω του, υψώνοντας ταυτόχρονα το χέρι με την παλάμη τεντωμένη και στραμμένη προς το μέρος του. Αν δοκιμάσει να κουνηθεί, του δίνουμε το πάλι το παράγγελμα «κάτσε» ή «κάτω». Το σκυλάκι θα μείνει ακίνητο και η άσκηση θα τελειώνει όπως πάντα, με πολλά «μπράβο» και το «φύγε». Επαναλαμβάνω εδώ για να γίνει κατανοητό, ότι οι ασκήσεις θα είναι μόνο μερικές φορές την ημέρα (ανάλογα με την υπομονή του κουταβιού) , λιγόλεπτες σε διάρκεια στην αρχή και προοδευτικά θα αυξάνουμε τον χρόνο που θα μένει το σκυλί ακίνητο και την απόσταση που θα απομακρυνόμαστε. Θα διακόπτονται δε με αρκετά μεγάλα διαλείμματα ελεύθερου τρέξιμο και απαραίτητου παιγνιδιού μαζί μας! Αν εφαρμόσουμε προσεκτικά και με πρόγραμμα τα παραπάνω, θα διαπιστώσουμε ότι σε λίγες μέρες, θα αρκεί να σηκώνουμε το χέρι μας και το σκυλάκι θα κάθεται ακίνητο χωρίς παράγγελμα!

Είναι πλέον η ώρα να αφήσουμε το λουρί, και να αρχίσουμε να απομακρυνόμαστε, με μικρά βήματα προς τα πίσω. Αν το σκυλάκι σηκωθεί, θα γυρίσουμε μαζί του πίσω στην θέση που το βάλαμε και μαλακά θα το διατάξουμε πάλι από την αρχή να μείνει στην θέση του, επαναλαμβάνοντας κατόπιν την κίνησή μας. Αν μείνει στην θέση του, θα απομακρυνθούμε την πρώτη φορά , μόνο 3-4 μέτρα και θα το πλησιάσουμε πάλι, έχοντας πάντα σηκωμένο το χέρι μας. Όταν το ζυγώσουμε, τελειώνουμε την άσκηση όπως προαναφέραμε, επιβραβεύοντάς το πάντα, ακόμη και με λίγη τροφή που του αρέσει! Όσο προοδεύει στις ασκήσεις, αυξάνουμε την απόσταση και συγχρόνως, γυρίζουμε πλέον και την πλάτη μας. Το κουτάβι πια θα ξέρει, ότι σε λίγο θα γυρίσουμε κοντά του και θα το αφήσουμε ελεύθερο.

Εδώ περίπου είναι που θα αρχίσουμε να του δίνουμε το παράγγελμα από απόσταση. Φωνάζουμε το όνομά του και το παράγγελμα «κάτσε» ή «κάτω» ( Αζόρ κάτω), από λίγο μακριά του, σηκώνοντας το χέρι μας. Αν το σκυλάκι υπακούσει, κάνουμε την γνωστή του κίνηση, απομάκρυνση, περιμένουμε λίγο και «φύγε». Αν δεν καθίσει, επαναλαμβάνουμε την διαταγή με πιο δυνατή φωνή και επιτακτικό ύφος. Συνήθως, το κουτάβι υπακούει αυτή την φορά και όλα πάνε καλά, αν όμως δεν το καταλάβει, ξεκινάμε πάλι απ” την αρχή, το ζυγώνουμε σιγά, χωρίς φωνές και μαλώματα, και το αναγκάζουμε να καθίσει, εκτελώντας την άσκηση. Μετά από λίγες φορές, αυξάνουμε πάλι κατά τον ίδιο τρόπο προοδευτικά την απόσταση και τον χρόνο της άσκησης Όταν πλέον έχει συνηθίσει να κάθεται με την διαταγή από απόσταση, δοκιμάζουμε το εξής, φωνάζουμε το όνομα του σκύλου, σηκώνουμε το χέρι πρώτα και κατόπιν δίνουμε το παράγγελμα «κάτω». Πολύ γρήγορα το κουτάβι που έχει συνηθίσει την κίνηση του χεριού μας, θα υπακούει πριν ακόμη ακουστεί το «κάτω» . Οι καθημερινές αυτές ασκήσεις με τα απαραίτητα μεγάλα διαλείμματα, θα κάνουν το νέο μας σκυλάκι να κάθεται με το παράγγελμα η μόνο το χέρι μας, και για όση ώρα εμείς του επιτρέπουμε, ακόμη κι” αν βρισκόμαστε πολλά μέτρα μακριά του!!

 

 

ΥΠΑΚΟΗ

ΕΛΑ ΕΔΩ!

Σε όλη την διάρκεια των μαθημάτων της υπακοής που αφορούν το «κάτω», ανάμεσα στα διαλείμματα ελεύθερου παιγνιδιού με εμάς ή μόνο του, αρχίζουμε το «έλα δω». Φωνάζουμε το όνομά του και δίνουμε το παράγγελμα «έλα δω»,(Αζορ έλα δω), συγχρόνως εμείς, τις πρώτες φορές καθόμαστε στις φτέρνες για μείωση του οπτικού επιπέδου μας. Το σκυλάκι φυσικό είναι να μην καταλαβαίνει τι θέλουμε και συνεχίζει το τρέξιμο. Δεν πρέπει ποτέ να το μαλώσουμε, απ” εναντίας θα το πλησιάσουμε σιγά-σιγά, θα το δέσουμε με το λουρί που κρατάμε και θα το τραβήξουμε μαλακά και προσεκτικά προς το σημείο που το φωνάξαμε. Εκεί το βάζουμε στο «κάτω» και αρχίζουμε τα χάδια, τα μπράβο, και το μεζεδάκι (σκυλομπισκότο) που δεν λείπει ποτέ απ” την τσέπη μας. Η άσκηση λύνεται με το γνωστό «φύγε» και αργότερα την επαναλαμβάνουμε κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χωρίς νεύρα και φωνές, όσο και αν μας νευριάζει το τρέξιμο του κουταβιού ενώ εμείς το φωνάζουμε. Το σκυλάκι θέλει να τρέξει και εμείς το φωνάζουμε να σταματήσει! Αυτό σκέφτεται! Σιγά-σιγά όμως, με την επανάληψη, θα καταλάβει ότι όποτε έρχεται κοντά μας το χαϊδεύουμε και παίρνει και μεζεδάκι!

 

ΣΦΥΡΙΚΤΡΑ

Πολύ αργότερα, όταν ανεβοκατεβαίνουμε τα βουνά με τον σκύλο μας, θα χρειαστεί πολλές φορές να τον φωνάξουμε από μακριά, ενώ ίσως υπάρχουν δυνατοί θόρυβοι, όπως άνεμος κλπ. Το κάλεσμα πρέπει να γίνεται με σφυρίχτρα ώστε να αποφύγουμε τις άσκοπες φωνές. Όταν λοιπόν καταλάβει καλά το «έλα δω» και έρχεται αμέσως, θα σφυρίζουμε 1 ή 2 φορές, ακριβώς μετά το παράγγελμα του «έλα δω». Πολύ γρήγορα θα συνηθίσει να έρχεται με μόνο το άκουσμα της σφυρίχτρας, και φυσικά θα ανταμείβεται αναλόγως!

Η σφυρίχτρα είναι χρήσιμο να συνδυαστεί και με το «κάτω» ή «κάτσε» και το ύψωμα του χεριού μας από μακριά. Το σκυλί μας, έχει ήδη συνηθίσει να κάθεται με το ύψωμα του χεριού από πριν και θα του είναι εύκολο πλέον να κάθεται και με το σφύριγμα , που θα είναι λίγο διαφορετικό από του «έλα δω».

 

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Το περπάτημα κάνει καλό λένε οι γιατροί και ο περίπατος με το σκυλάκι μας είναι και ευχάριστος. Για να μην μας πηγαίνει βόλτα ο σκύλος όμως, αλλά εμείς τον σκύλο, πρέπει να μάθει να περπατάει κοντά μας, και όχι εμείς που εκπαιδεύουμε κυνηγετικό σκύλο, να δείχνουμε στους άλλους την γνώριμη εικόνα στα πάρκα, που ο σκύλος τραβάει με όση δύναμη έχει το λουρί του, ενώ το δύσμοιρο αφεντικό, προσπαθεί αγωνιωδώς να τον συγκρατήσει! Είναι αρκετά εύκολο να μάθουμε το σκυλί να μένει δίπλα μας, και θα μας χρειαστεί και αρκετές φορές στο κυνήγι, όταν θέλουμε να πλησιάσουμε κάποιο θήραμα που γνωρίζουμε την θέση του.

Αρχίζουμε τον περίπατο με το σκυλάκι δεμένο και το λουρί κοντό, μόνο στην απόσταση από το χέρι μας έως τον ώμο του σκυλιού. Την πρώτη φορά το σκυλάκι θα τραβήξει μπροστά για να τρέξει, εμείς το τραβάμε πίσω λέγοντας συγχρόνως «πίσω». Την δεύτερη φορά που θα ξανατραβήξει μπροστά, θα τραβήξουμε πιο δυνατά φωνάζοντας το «πίσω». Αν αρχίσει να περπατάει κοντά, το επιβραβεύουμε με χάδια, μπράβο και μεζέ, αν ξαναδοκιμάσει να φύγει, θα το τραβήξουμε ακόμη πιο δυνατά. Γρήγορα το σκυλάκι θα το καταλάβει και θα περπατάει κοντά μας, χωρίς να τραβάει το λουρί. Στην συνέχεια θα είναι εύκολο να αφήνουμε το λουρί μακρύτερο για λίγο και μόνο με την διαταγή «πίσω», χωρίς τράβηγμα του λουριού, θα μένει δίπλα μας. Οι περίπατοι πρέπει να γίνονται με ρυθμό γρήγορο, ώστε το σκυλί να έχει συνέχεια την προσοχή του σε μας.

 

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ-ΨΑΞΙΜΟ

Το σκυλάκι μας μεγαλώνει και σε ηλικία 6-7 μηνών, θα αρχίσουμε τις βόλτες σε χωράφια, πλαγιές βουνών χωρίς πολλές πυκνούρες και αγκάθια. Εκεί θα επαναλαμβάνουμε συνεχώς τις ασκήσεις που έχει μάθει καλά, «Κάτω» ,»Κάτσε», «Φύγε», «Πίσω», «Έλα δω». Είναι πλέον η ώρα να αρχίσουμε να δείχνουμε στο σκυλί να ψάξει. Στο τέλος κάθε άσκησης, με το «φύγε», τεντώνουμε το χέρι και με τον δείκτη μας και την κίνησή μας, δείχνουμε στον σκύλο την κατεύθυνση που θέλουμε να ψάξει, λέγοντας «ψάξε εδώ» ή «ψάξε εκεί». Ανάλογα με την κυνηγετική φυλή του κουταβιού, υπολογίζουμε την απόσταση που πρέπει να απομακρύνεται και το αφήνουμε να τρέχει προς την ίδια κατεύθυνση. Ξέρουμε βέβαια ότι τα σκυλιά φέρμας και ιδιαίτερα τα ταχυκίνητα Πόϊντερ , Σέττερ, χρειάζονται περισσότερο έδαφος για να αποδώσουν αυτά που ορίζουν τα προτερήματα της φυλής. Ενώ τα σκυλιά ξεφωλιάσματος, Σπρίγγερ Σπάνιελ, Κόκερ Σπάνιελ, πρέπει να ψάχνουν κοντά μας. Όταν λοιπόν φτάσει στο όριο που θέλουμε, σφυρίζουμε δυνατά , τεντώνουμε το χέρι μας με τον δείκτη να δείχνει την αντίθετη κατεύθυνση και γυρίζοντας και εμείς το σώμα μας προς τα εκεί, φωνάζουμε στον σκύλο «ψάξε εκεί». Αν το σκυλί μας έχει μάθει όλα τα προηγούμενα καλά, και το ψάξιμο με παράγγελμα και η αλλαγή κατεύθυνσης ,δεν θα του είναι δύσκολο να τα μάθει.

Όλα τα μαθήματα επαναλαμβάνονται συνεχώς με τα απαραίτητα διαλείμματα, έως ότου το σκυλί μας τα εμπεδώσει πολύ καλά και εκτελεί τις ασκήσεις ακριβώς όπως εμείς διατάζουμε. Σε όλο αυτό το διάστημα της Βασικής εκπαίδευσης, δεν πρέπει να έρχεται σε επαφή με θηράματα που θα του αποσπούν την προσοχή από την ακριβή εκτέλεση των ασκήσεων. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, αν θέλουμε να έχουμε ένα πειθαρχημένο σκυλί ,αλλά όχι ένα «στρατιώτη» που εκτελεί μηχανικά τις εντολές. Έχουμε καιρό για να δώσουμε την ευκαιρία στο «αστέρι» μας να δείξει τι αξίζει!! Η επαφή με θήραμα πριν την εμπέδωση πειθαρχίας και υπακοής στα παραγγέλματα, θα κάνει περισσότερη ζημιά παρά καλό. Μάλιστα τα πιο πολλά ελαττώματα αποκτούνται σε αυτή την φάση της ζωής του, όπως μη σταθερή φέρμα, σκληρό δόντι, ψάξιμο εκτός των ορίων της φυλής κλπ.

 

 

Απόρτ- τα πρώτα στικτομαθήματα

Η θηραματοφορία (Απόρτ)

Υπάρχουν αρκετές κυνηγετικές φυλές που έχουν σαν βασικό προτέρημα την θηραματοφορία, τα «Retrievers». Γι” αυτά τα σκυλιά, η εκπαίδευση είναι πολύ εύκολη υπόθεση και δεν χρειάζονται πολλά μαθήματα. Οι φυλές αυτές, έχουν μια εκπληκτική ικανότητα να «μαρκάρουν» πρώτα την περιοχή που έπεσε το θήραμα και μετά να το βρίσκουν αλάνθαστα σχεδόν και να το φέρνουν στον κυνηγό! Μπορούν να μαρκάρουν δε συγχρόνως περισσότερα του ενός θηράματα, και να απορτάρουν από τα νερά με καταπληκτική ευστοχία! Μυρίζουν ακόμη και την διαδρομή της τραυματισμένης πάπιας, από το ελάχιστο ίχνος οσμής που αφήνει στην επιφάνεια του νερού, καθώς προσπαθεί να κρυφτεί στα καλάμια! Τέτοια σκυλιά είναι ευρέως διαδεδομένα στην Αγγλία, όπου απαγορεύουν στα Πόϊντερς και Σέττερς να πιάνουν θήραμα στο στόμα τους, φοβούμενοι την χαλάρωση στην φέρμα που είναι και το κύριο προσόν τους. Εμείς βέβαια ,και γενικότερα στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν συμφωνούν με την άποψη των Άγγλων και μαθαίνουμε σε όλα τα κυνηγετικά σκυλιά φέρμας την θηραματοφορία. Γι” αυτόν τον λόγο, και εμείς όταν πρόκειται να εκπαιδεύσουμε τέτοιον σκύλο(ευρείας έρευνας), θα δείξουμε μεγάλη προσοχή και θα ήταν καλό να αρχίσουν τα πρώτα μαθήματα με το μαξιλαράκι ,όπως θα εξηγήσω παρακάτω, και αρκετά αργότερα, όταν θα σταθεροποιήσουν καλά την φέρμα τους, να συνεχίσουν τις υπόλοιπες ασκήσεις του Απόρτ.

Εκτός όμως από τα «Retrievers», και μερικές φυλές φέρμας, μαθαίνουν πολύ γρήγορα να φέρνουν το θήραμα, λόγω της επιλεγμένης διασταύρωσης των ατόμων που είχαν αυτό το προσόν, σαν επιθυμητό, Π.Χ. τα «Κούρτσχααρ», «Ντράτχααρ», «Επανιέλ Μπρετόν» κλπ. Εμείς θα ακολουθήσουμε έναν γενικό πρόγραμμα ασκήσεων, με την παραπάνω επιφύλαξη για τα Πόϊντερς και Σέττερς.

 

Σαν γενικό απαράβατο κανόνα θα ξέρουμε ότι:

1. Ποτέ δεν αρχίζουμε μάθημα απόρτ με ζωντανό ή ψόφιο θήραμα, η αρχή γίνεται με μαξιλαράκι.
2. Ποτέ δεν ξεκινάμε τα μαθήματα, αν ο σκύλος δεν περάσει με επιτυχία την Βασική εκπαίδευση Υπακοής.

Το Μαξιλαράκι

Στην αρχή αυτών των άρθρων, είχα αναφέρει το παιγνίδι με το μπαλάκι. Αν λοιπόν «παίξαμε» αρκετά με το σκυλάκι μας, τώρα που ήλθε η ώρα των ασκήσεων της θηραματοφορίας θα είναι πολύ ευκολότερα. Όπως και να έχει όμως, θα αρχίσουμε με ένα μαξιλαράκι από αρκετά σκληρό ύφασμα (τεντόπανο), 12 επί 25 εκ. που θα το γεμίσουμε με πούπουλα, ξερά χόρτα και λίγες μικρές πέτρες για να έχει αρκετό βάρος.

Όλοι οι εκπαιδευτές απαγορεύουν αυστηρά στα σκυλιά την θηραματοφορία χωρίς παράγγελμα. Πρέπει δηλ. το σκυλί να μένει ακίνητο με τον πυροβολισμό, και όταν δοθεί η διαταγή «απόρτ», να πηγαίνουν να βρουν και να φέρουν το θήραμα. Αυτό βέβαια έχει πολλά πλεονεκτήματα, αλλά εγώ από εμπειρία, έχω σημειώσει ένα βασικό ελάττωμα. Αν είμαστε σε κυνήγι πέρδικας και το πουλί είναι τραυματισμένο, πράγμα πολύ σύνηθες σ” αυτό  ειδικά το κυνήγι, έχουμε λίγες πιθανότητες να το βρούμε, αν ο σκύλος δεν τρέξει αμέσως πίσω από το πουλί!. Τα λαβωμένα πουλιά, ειδικά στο φτερό, τρέχουν στον κατήφορο συνεχώς, και ο σκύλος μας δεν είναι βέβαια και τέλειος ιχνηλάτης για να τα ακολουθήσει από την οσμή στο έδαφος. Για τον λόγο αυτό, συνιστώ την ακινησία μετά τον πυροβολισμό. Εδώ όμως θα περιγράψουμε την σωστή για όλους τους επαγγελματίες μέθοδο εκπαίδευσης στην ακινησία, λόγω του ότι είναι πολύ χρήσιμη σε πολλά άλλα κυνήγια και ο καθένας ας διαλέξει, ανάλογα με τι κυνήγια προτιμά.

Θα ξεκινήσουμε τα πρώτα μαθήματα, όταν πλέον το σκυλί μας έχει μάθει καλά όλες τις ασκήσεις της Βασικής εκπαίδευσης και είναι 6-7 μηνών. Είμαστε στον γνωστό του χώρο των πρώτων ασκήσεων, του δίνουμε για λίγο το μαξιλαράκι να παίξει και μετά, το βάζουμε στην θέση «κάτω» και το πετάμε λίγα μέτρα μακριά. Το σκυλί φυσικά θα μείνει ακίνητο περιμένοντας το νεύμα μας ή κάποιο παράγγελμα. Δείχνουμε με το χέρι τεντωμένο το μαξιλάρι και φωνάζουμε το όνομά του και «φέρτο» ή «απόρτ» (Αζόρ-φέρτο). Αν ξέρει λίγα απ” το τόπι, θα τρέξει να το πιάσει και θα το φέρει, αν όμως το πιάσει και δεν δείξει διάθεση να το φέρει, εμείς δεν πάμε ποτέ να του το πάρουμε, αντιθέτως γυρίζουμε την πλάτη μας και απομακρυνόμαστε με σιγανά βήματα, λέγοντας συνεχώς» φέρτο». Το σκυλί μάλλον θα μας ακολουθήσει με το μαξιλάρι στο στόμα, τότε θα γυρίσουμε και θα του το πάρουμε απ” το στόμα λέγοντας συνέχεια μπράβο – μπράβο!!. Αν δεν πάει καθόλου στο μαξιλάρι, θα το βάλουμε πάλι κάτω, θα του το ξαναδώσουμε λίγο στο στόμα και θα επαναλάβουμε υπομονετικά την άσκηση. Το σκυλάκι γρήγορα θα το καταλάβει και θα πάει να το πάρει. Υπάρχει και η περίπτωση να μην ανοίγει το στόμα του εύκολα, γιατί θέλει να το κρατήσει. Τότε βάζουμε την παλάμη μας πάνω απ” το ρύγχος του και κλείνουμε τα δάκτυλα μας στην βάση της σιαγόνας, πιέζοντας όσο χρειαστεί τα χείλη του πάνω στα δόντια, λέγοντας «άστο-άστο». Ο ελαφρός πόνος που του προκαλούμε θα το κάνει να το αφήσει στο άλλο μας χέρι. Οι επανάληψη της άσκησης θα κάνει το σκυλάκι μας να πηγαίνει αμέσως να φέρνει το μαξιλάρι, ξέροντας ότι όταν μας το δώσει , απ” την μια θα έχει την γνωστή του επιβράβευση (Μπράβο, Χάδια, Μπισκότα) και απ” την άλλη έτσι θα συνεχιστεί το ωραίο αυτό παιγνίδι με το αφεντικό! Όταν η άσκηση γίνεται γρήγορα και χωρίς κανένα πρόβλημα, θα προχωρήσουμε στα δυσκολότερα.

 

Απόρτ, τα πιο δύσκολα!

Απόρτ στο βουνό!

Αφού μάθαμε καλά την επαναφορά του μαξιλαριού στον μικρό χώρο της αρχικής εκπαίδευσης, θα πάμε τώρα στους χώρους που κάνουμε τον περίπατο και τις ασκήσεις «ψάξε», δηλ σε κάποιο ανοικτό χώρο, βουνό, πλαγιά, χωράφια. Εκεί οι ασκήσεις σας θα γίνονται με τον ίδιο τρόπο, πρώτα «κάτω», πετάμε το μαξιλαράκι, και δίνουμε το παράγγελμα,» φέρτο», αλλά τώρα θα αυξήσουμε σταδιακά την απόσταση που θα το πετάμε, και σιγά – σιγά, αν όλα πηγαίνουν καλά, θα προσπαθούμε να πετάμε το μαξιλαράκι σε δυσκολότερα μέρη, όπως χόρτα ψηλά ,πίσω από μικρούς θάμνους κλπ. Αν δυσκολεύεται το σκυλί να το βρει, το βοηθάμε με το παράγγελμα «ψάξε» που όπως έχουμε πει το ξέρει καλά, δείχνοντάς του συγχρόνως το μέρος. Το μαξιλάρι έχει ήδη αποκτήσει την γνωστή στον σκύλο μυρωδιά και δεν πρέπει να έχει πρόβλημα να το βρει. Δυσκολεύουμε προοδευτικά την άσκηση, πετώντας το μέσα στους θάμνους, πίσω από χαμηλά εμπόδια, δηλ. σε μέρος που να μην το βλέπει, ώστε να αναγκάζεται να χρησιμοποιεί την όσφρηση. Μπορούμε ακόμη να βάζουμε κάποιον «βοηθό» να κρύβει το μαξιλάρι, (δεν το κάνουμε εμείς, για να μην αφήνουμε την γνώριμη μυρωδιά μας), και βοηθάμε πάλι στην αρχή το σκυλάκι, βάζοντάς το να ψάξει αντίθετα απ” τον αέρα, αν είναι δυνατόν, προς την κατεύθυνση που κρύψαμε το μαξιλάρι.

 

Απόρτ με τουφεκιά!

Αν έχουμε ήδη περάσει την εκπαίδευση της «τουφεκιάς» (θα την μελετήσουμε σε επόμενο άρθρο), μπορούμε άφοβα να εφαρμόσουμε τώρα το απόρτ με την τουφεκιά και παράγγελμα φυσικά. Έχουμε έτοιμο το πιστολάκι, και πετώντας το μαξιλάρι μακριά, πυροβολούμε και μετά δίνουμε το παράγγελμα «φέρτο». Οι ασκήσεις με το πιστολάκι, είναι ίδιες με τις απλές που ξέρει ήδη το σκυλί, και δεν χρειάζεται να τις επαναλάβουμε εδώ.

Όποιοι έχουν όρεξη και χρόνο, μπορούν ακόμη να φτιάξουν αυτοσχέδιους μικρούς καταπέλτες. Ξύλινη βάση, μικρά ευλύγιστα κλαδιά και κάποιου είδους σκανδάλη που θα τα ελευθερώνει, δεμένη σε μακρύ λεπτό σχοινάκι. Τραβάμε το σχοινάκι, το μαξιλάρι «πετάει», πυροβολούμε με το πιστολάκι και μετά από όσο χρόνο εμείς θέλουμε, δίνουμε το παράγγελμα. Αν και δεν πρόκειται για κάτι τόσο σημαντικό στην εκμάθηση της θηραματοφορίας, έχω διαπιστώσει ότι είναι πολύ διασκεδαστικό και για τον σκύλο και για μας.

 

Απόρτ από νερό!

Όσοι ζουν κοντά σε νερά , θάλασσα, λίμνη, ποτάμι, θα πρέπει από πολύ νωρίς να οδηγούν το κουτάβι στα νερά, μπαίνοντας οι ίδιοι μέσα στην αρχή -το καλοκαίρι φυσικά!- ώστε να μάθει το νερό από μικρό. Αν ξέρει λοιπόν το νερό, θα είναι πολύ εύκολο να το μάθουμε στην συνέχεια το Απόρτ από νερό, χρησιμοποιώντας κάποια παραλλαγή του μαξιλαριού. Θα βάλουμε μέσα κάποιο πλαστικό μπουκαλάκι κενό, ώστε να το κρατάει στην επιφάνεια του νερού, πάντα όμως με αρκετό βάρος, παραπλήσιο των θηραμάτων. Οι ασκήσεις είναι ίδιες, πρώτα «κάτω» ή «κάτσε», πετάμε το μαξιλάρι στο νερό, κοντά στην αρχή, και μετά δίνουμε το παράγγελμα «φέρτο», και φυσικά πολλά μπράβο, χάδια, μπισκότο, όταν το φέρει.

Απόρτ με θήραμα!

Το σκυλί μας είναι πλέον «εξπέρ» στην επαναφορά του μαξιλαριού και είναι έτοιμο για την απομίμηση της πραγματικής θηραματοφορίας. Μιλάμε βέβαια πάντα για ψόφιο και κατεψυγμένο θήραμα, ποτέ ζωντανό!!. Θα αρχίσουμε με τα πιο μικρά, ορτύκι, τρυγόνι και προοδευτικά θα πάμε σε βαρύτερα. Πάμε λοιπόν στην αρχή πάλι, το σκυλί στο «κάτω», πετάμε κοντά το κατεψυγμένο θήραμα και μετά ,παράγγελμα «Αζόρ φέρτο». Η άσκηση τελειώνει με τα γνωστά, «Άστο», «Μπράβο», κλπ. Αν θέλει να κρατήσει περισσότερο το θήραμα, δεν προχωράμε καθόλου τις ασκήσεις. Θα επιμείνουμε υπομονετικά με το κόλπο της πίεσης των δακτύλων στα δόντια και «Άστο», έως ότου το σκυλί μας δίνει αμέσως το θήραμα . Αν όλα γίνονται όπως τα θέλουμε ,η συνέχεια είναι η ίδια. Αρχίζουμε σιγά -σιγά από κοντά, μετά πιο μακριά, πίσω από θάμνους και μικρά εμπόδια, το κρύβουμε σε μεγαλύτερους θάμνους, με τον καταπέλτη ,με το πιστολάκι και μετά πάμε στα νερά. Η αρχή είναι το παν. Αν μάθει ,και θα μάθει!, να τα κάνει σωστά όλα με το μαξιλάρι, τα θηράματα θα έρχονται στα χέρια μας αμέσως και χωρίς κανένα πρόβλημα.

Θα επαναλάβω εδώ, ότι όσο και αν ο πειρασμός είναι μεγάλος, δεν πρέπει ποτέ να το βάλουμε να φέρει θήραμα ζωντανό!! Πρέπει πρώτα να περάσει την εκπαίδευση του πραγματικού κυνηγιού, να σιγουρευτούμε ότι έχει σταθερή φέρμα και αν προτιμάμε ακινησία στην τουφεκιά και μετά θα το αφήσουμε να πιάσει ζωντανό θήραμα. Οι περισσότεροι κυνηγοί κάνουν αυτό το βασικό λάθος, από την αγωνία τους να δουν το νέο «αστεράκι» να απορτάρει, και συνήθως έχουν μετά σοβαρά προβλήματα στην σταθερότητα της φέρμας, ελάττωμα καταστροφικό για το κυνήγι .

 

 

 

Η ΤΟΥΦΕΚΙΑ

Θόρυβοι- Κρότοι

Η κροτοφοβία είναι από τα χειρότερα ελαττώματα και πολύ δύσκολα κόβεται.

Πολλοί κυνηγοί κάνουν το μεγάλο λάθος και δοκιμάζουν το σκυλάκι τους, ρίχνοντας με το 12αρι! Αν δεν φοβηθεί, ο κυνηγός είναι πολύ τυχερός! Συνήθως θα τρέξει μακριά του, μην ξέροντας τι το βρήκε!! Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιος άλλος ανίδεος τον συμβουλεύει να πάρει το σκυλί στην εξοχή και να ρίξει αρκετές φορές, ώσπου να συνηθίσει ο σκύλος! Αυτό πολλές φορές δημιουργεί στον σκύλο ένα αξεπέραστο σοκ, που το σέρνει σε όλη την μάλλον σύντομη ζωή του! Πολλά σκυλιά έχουν «χαθεί» λόγω του παθολογικού τους φόβου της τουφεκιάς. Μου έτυχαν πολλά σκυλιά με ελαφρά κροτοφοβία και ένα, το απέκτησα 9 μηνών λόγω αυτής της φοβίας, μια θηλυκά Κούρτσχααρ με παθολογικό φόβο! Όλα κυνήγησαν στο τέλος πολύ καλά, και την τελευταία την έχω ακόμη -είναι τώρα 9 ετών- και είναι εκπληκτική στο κυνήγι, αν και μου πήρε πάνω από δύο χρόνια να την «στρώσω»!!

Τα σημερινά σκυλιά, κοστίζουν μια μικρή περιουσία και γι” αυτό θα είμαστε πολύ προσεκτικοί σε αυτό το κεφάλαιο. Θα αρχίσουμε από πολύ νωρίς, όταν ακόμη είναι 3-4 μηνών ,να κάνουμε διάφορους θορύβους την ώρα του φαγητού ή του παιγνιδιού. Στην αρχή από πολύ μακριά χτυπάμε δυνατά «παλαμάκια», και μετά κάποιον τενεκέ με ένα λεπτό ξύλο. Το σκυλάκι έχει τον νου του αλλού και συνήθως δεν αντιδρά, έτσι θα μικραίνουμε κάθε μέρα λίγο την απόσταση, προσέχοντας τις αντιδράσεις του. Όποτε αντιδράσει άσχημα, δηλ σταματήσει το φαΐ ή το παιγνίδι και δοκιμάσει να φύγει, σταματάμε αμέσως, πάμε κοντά του και το χαϊδεύουμε ώστε να αισθάνεται ασφάλεια, και αφήνουμε να περάσουν μερικές μέρες, και ξαναρχίζουμε υπομονετικά από πιο μακριά. Αν συνεχίσει να φοβάται αυτούς τους θορύβους, έχουμε κάποιο πρόβλημα, και γι” αυτό θα σταματήσουμε για μεγαλύτερο διάστημα (λίγες εβδομάδες). Αν όλα πάνε καλά, το πιθανότερο, θα έλθει η μέρα έτσι που το πλησιάζουμε σιγά-σιγά, που θα κτυπάμε το κουτί πάνω απ” το κεφάλι του και δεν θα δίνει σημασία.

 

Το Πιστολάκι

Είναι γνωστά τα μικρά πιστολάκια του «αφέτη». Θα προμηθευτούμε ένα και θα το έχουμε πάντα στην τσέπη, σε όλη την διάρκεια της Βασικής εκπαίδευσης. Αρχίζουμε πάλι από πολύ νωρίς, όταν πλέον δεν αντιδρά καθόλου στους πιο πάνω θορύβους. Ξεκινάμε πάλι από πολύ μακριά (40 μ.)την ώρα του φαγητού, πυροβολούμε μια φορά και βλέπουμε τι κάνει. Αν δεν δώσει σημασία, το πιθανότερο, θα ξανά πυροβολήσουμε άλλη μια μόνο φορά.

Προσοχή! Ποτέ δεν θα πυροβολούμε συνεχώς! Οι επαναλαμβανόμενοι κρότοι είναι σφάλμα!!

Επαναλαμβάνουμε καθημερινά, ρίχνοντας 3-4 φορές την ώρα του φαγητού και του παιγνιδιού, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά προσέχοντας πάλι τις αντιδράσεις του. Είπαμε, όποτε δούμε τον παραμικρό φόβο, σταματάμε αμέσως και το χαϊδεύουμε. Η άσκηση πρέπει να πάει πάλι «πίσω». Ίσως σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά καλλίτερα να είμαστε σχολαστικοί, παρά να του δώσουμε ένα σοβαρό ελάττωμα που πολύ δύσκολα θα κοπεί χωρίς την βοήθεια επαγγελματία!

Το πιστολάκι θα το έχουμε και αργότερα όπως είπαμε μαζί, στις βόλτες στα χωράφια και θα ρίχνουμε αραιά μονούς πυροβολισμούς την ώρα της άσκησης του «ψάξε». Φυσικά το έχει συνηθίσει πια και αν θέλουμε να μάθει την ακινησία στην τουφεκιά, τώρα είναι η ώρα. Όταν μάθει όπως εξηγήσαμε καλά το «κάτω», με παράγγελμα, νεύμα και την σφυρίχτρα, θα ρίχνουμε μια φορά και θα υψώνουμε το χέρι για το «κάτω». Αν δεν το καταλάβει φωνάζουμε δυνατά και το παράγγελμα. Το σκυλάκι θα κάτσει και η άσκηση θα τελειώσει με το «φύγε»“ η «ψάξε». Σιγά-σιγά , με την επανάληψη, θα κάθεται αμέσως με την τουφεκιά!

Όπως μάθαμε στις ασκήσεις του «Απόρτ», τώρα είναι πια εύκολο, αφού έχει μάθει να κάθεται με την τουφεκιά, πετάμε το μαξιλαράκι ή αργότερα το κατεψυγμένο θήραμα ενώ το σκυλί μας κάθεται και αντί του «φύγε» του λέμε «Απόρτ ή «φέρτο», ότι το έχουμε μάθει.

Με το μεγάλο τουφέκι!

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με το μικρό πιστολάκι, όταν πια το σκυλί μας το έχει μάθει καλά και είναι πια 7-8 μηνών, θα πάρουμε στο βουνό κάποιον φίλο μας και ενώ εμείς θα παίζουμε μαζί του, ο φίλος ρίχνει μια τουφεκιά ψηλά και από απόσταση 150 μ. Εάν το σκυλί δεν αντιδράσει, η απόσταση θα λιγοστέψει κατά λίγα μέτρα και θα ξαναρίξει άλλη μια φορά μόνο. Φτάνουν δύο φορές για την πρώτη μέρα! Ο ήχος απ” το 12αρι είναι πολύ δυνατός για το μικρό σκυλί. Θα συνεχίσουμε όμως τις ασκήσεις με το μικρό πιστολάκι. Και όπως θα καταλάβατε την επόμενη φορά πιο κοντά και πιο κοντά. Επαναλαμβάνω μόνο μονές τουφεκιές και σε αρκετή χρονική απόσταση!

Όταν ο βοηθός έλθει πολύ κοντά, χωρίς καμία άσχημη αντίδραση του σκυλιού, θα πάρουμε εμείς το τουφέκι και θα αντικαταστήσουμε στις ασκήσεις μας το πιστολάκι. Είναι πλέον η ώρα, αφού τελειώσει επιτυχώς όλες τις ασκήσεις του Απόρτ, να περάσουμε στο πραγματικό ,ζωντανό θήραμα!!

 

Η ΦΕΡΜΑ

Φέρμα με παράγγελμα!!

Φέρμα με παράγγελμα!      Δεν υπάρχει βέβαια φέρμα με παράγγελμα, η φέρμα είναι ένστικτο που διατηρήθηκε με την επιλεκτική διασταύρωση στις διάφορες φυλές. Αλλά πρέπει να μάθουμε στον σκύλο μας κάποιου είδους ακινησία με παράγγελμα! Τα παραγγέλματα είναι αρκετά και διαφορετικά ,(στοπ, περίμενε ,σιγά) αλλά εγώ χρησιμοποίησα με επιτυχία το «σιγά», σαν πιο σύντομο και εύηχο!

Όταν λοιπόν το σκυλί μας έχει μάθει καλά όλα τα βασικά, θα του μάθουμε να σταματάει όρθιο και ακίνητο με παράγγελμα. Στο βουνό και στα μέρη που ξέρει το σκυλί από τα προηγούμενα μαθήματα, θα το δέσουμε σε ένα μάλλον μακρύ σχοινάκι και θα αντικαταστήσουμε το λουρί του, με ένα άλλο που σχηματίζει θηλιά που αν τραβήξουμε θα το σφίξει.

Σε αυτό το σημείο επαναλαμβάνω ότι η περιοχή των ασκήσεων ΔΕΝ πρέπει να έχει θηράματα, που θα αποσπάσουν την προσοχή του σκυλιού μας από την εκτέλεση των ασκήσεων.

Ετοιμαζόμαστε και εμείς για αρκετό τροχάδην, και μαζεύουμε στο χέρι μας για τις πρώτες ασκήσεις το περισσότερο μήκος του σχοινιού. Βάζουμε το σκυλί κάτω και σε λίγο δίνουμε το παράγγελμα «φύγε» τρέχοντας δίπλα στο σκυλί! Ελαττώνουμε τον ρυθμό μετά λέγοντας «πίσω» που το γνωρίζει καλά και στην συνέχεια σταματάμε απότομα και έχοντας το σκυλί δίπλα μας, τραβάμε ελαφρά την θηλιά μουρμουρίζοντας «σιγάάά…σιγάάά!!» Το σκυλί φυσικά θα μείνει ακίνητο αφού κρατάμε σφικτά την θηλιά. Η άσκηση τελειώνει σε λίγα μόνο δεύτερα και με τα γνωστά μπράβο-μπράβο και μετά, πάλι απ΄ την αρχή: «φύγε», τρέξιμο μαζί του , και σε λίγο στοπ και τα ίδια. Θα το κάνουμε αυτό μερικές φορές συνέχεια-όσο αντέχουμε φυσικά!- και κατόπιν θα αφήνουμε το σκυλί να ψάξει σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες μας. Τις επόμενες μέρες ,δοκιμάζουμε πρώτα το παράγγελμα» σιγάάά», και μετά αν δεν κάθεται ακίνητο, το τράβηγμα της θηλιάς. Το σκυλί θα μάθει γρήγορα να μένει ακίνητο δίπλα μας μόνο με το παράγγελμα. Θα αφήνουμε σταδιακά να μακραίνει το σχοινί και η απόσταση από εμάς για να δίνουμε το παράγγελμα, ώσπου να έλθει η στιγμή να λύσουμε το σκυλί που υπακούει αμέσως και να δίνουμε τα παραγγέλματα από όλο και πιο μακριά και να τον αφήνουμε περισσότερη ώρα ακίνητο ώσπου να τον «ελευθερώσουμε». Στην συνέχεια θα αρχίσουμε, ενώ ο σκύλος παραμένει ακίνητος, να γυρίζουμε αργά γύρω του σε όλο και μεγαλύτερη απόσταση, να κλωτσάμε τους θάμνους και να κάνουμε διάφορες κινήσεις, σαν να ξεφωλιάζουμε θήραμα! Αν το σκυλί κουνηθεί του φωνάζουμε το παράγγελμα, και αν δεν υπακούσει, το βάζουμε «κάτω» το δένουμε και επαναλαμβάνουμε την άσκηση, χωρίς περιττές φωνές και άχρηστα νεύρα!! Όταν πλέον υπακούει αμέσως στο «σιγά», και αν έχουμε αποφασίσει να μάθουμε στον σκύλο μας να μένει ακίνητος με την τουφεκιά, θα ρίχνουμε πρώτα και μετά θα δίνουμε την διαταγή «σιγάάά», τραβώντας ελαφρά το σχοινί. Μετά από λίγες μέρες με συνεχείς επαναλήψεις των ασκήσεων ακινησίας με παράγγελμα ή τουφεκιά, το σκυλί μας είναι έτοιμο πλέον να δει και να φερμάρει το ζωντανό θήραμα!

 

Φέρμα με ζωντανό θήραμα

Έτοιμοι λοιπόν για την μεγάλη στιγμή, την πρώτη επαφή με ζωντανό θήραμα. Θα αρχίσουμε με μικρά, ορτύκι, περιστέρι, και μετά πέρδικα (εκτροφείου). Δένουμε στα πόδια του πουλιού ένα ξύλο, με βάρος ανάλογο του θηράματος, ώστε να πετάει μεν, αλλά όχι πολύ μακριά. Εδώ ίσως χρειαστούμε πάλι την βοήθεια κάποιου φίλου που θα κρύβει το πουλί σε μικρό θάμνο. Οδηγούμε τον σκύλο δεμένο με το μακρύ σχοινί, αντίθετα απ” τον άνεμο, με το παράγγελμα «ψάξε». Τα σκυλιά φέρμας, συνήθως εκδηλώνουν το ένστικτο σε μικρή ηλικία, φερμάροντας με το μάτι, πεταλούδες, γάτες κλπ. Αν λοιπόν πλησιάσουμε αρκετά το κρυμμένο πουλί, ο σκύλος μας θα το μυρίσει, και στον πρώτο του σταμάτημα -δισταγμό, του λέμε το «σιγάάά! Αν δεν σταματήσει, τεντώνουμε την θηλιά λέγοντας συνεχώς «σιγάάά – σιγάάά!». Ο σκύλος θα μείνει ακίνητος και θα βάλουμε τον «βοηθό» μας σε λίγα δευτερόλεπτα μόνο, να ξεπετάξει το πουλί.

Σ” αυτό το σημείο, αν και είναι νομίζω περιττό, θα τονίσω ιδιαίτερα ότι ποτέ δεν αφήνουμε ή ακόμη χειρότερα προτρέπουμε το σκυλί φέρμας, να ξεπετάξει το θήραμα! Αν το κάνουμε, έστω και μία φορά, θα πρέπει πρώτα να θυμηθούμε τις προσπάθειες και τον χρόνο που ξοδέψαμε για να του μάθουμε όλα όσα ξέρει. Θα πρέπει να ξέρουμε οτι τα ξεγράψαμε με μιας!!

Το πουλί πέταξε αλλά όχι και τόσο μακριά λόγω του ξύλου που σέρνει και ρίχνουμε μια τουφεκιά ή με το πιστολάκι. Ο σκύλος ξέρει το μάθημα και μένει ακίνητος ή κάθεται, αν προσπαθήσει να τρέξει πίσω απ” το πουλί που πέταξε, που φυσικά είναι κάτι καινούργιο και πολύ ερεθιστικό θέαμα, θα τον τραβήξουμε δυνατά πίσω να πονέσει!! λέγοντας συγχρόνως «κάτω». Αφού τον χαϊδέψουμε για λίγη ώρα σε αυτήν την καθιστή στάση, θα ξεκινήσουμε πάλι με το «ψάξε», να επαναλάβουμε την άσκηση. Το σκυλί θα ξαναβρεί πιο εύκολα τώρα το πουλί και θα σταματήσει μόνο του, ίσως προσπαθήσει να κάνει λίγα σιγανά βήματα για να το πλησιάσει. Θα προσέχουμε πολύ εδώ, αν δεν σταματάει, θα δίνουμε αμέσως το «σιγάάά» και θα σφίγγουμε λίγο την θηλιά. Θα περιμένουμε λίγο σε αυτήν την πρώτη φέρμα του, και θα «ξεπετάμε» το πουλί ( ο βοηθός). Μετά τουφεκιά και ακινησία. Σε λίγες μέρες δεν θα χρειάζεται πλέον το σχοινί και ο βοηθός. Θα αφήνουμε το σκυλί στο αυτοκίνητο για να μην βλέπει που κρύβουμε το θήραμα, θα πάρουμε εμείς μετά το τουφέκι και θα πάμε κανονικά με το έτοιμο πλέον σκύλο μας, να βρει με το «ψάξε» το πουλί, και να το φερμάρει .

Οι ασκήσεις και εδώ θα γίνονται πάντα σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ποτέ δεν θα αφήνουμε τον σκύλο να κάνει οτιδήποτε άλλο! Είναι πολύ κρίσιμη περίοδος αυτή, το σκυλί που έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με πουλιά που πετάνε, φυσικό είναι να έχει την τάση να τα ακολουθήσει, να τα πιάσει, ή ακόμη και να μην τα φερμάρει! Εμείς θα πρέπει να το διορθώνουμε πάντα, σύμφωνα με τους κανόνες που του έχουμε μάθει τόσους μήνες. Αν δεν συμμορφώνεται εύκολα, θα ξαναγυρίζουμε πίσω στις ασκήσεις και θα επαναλαμβάνουμε όσες φορές και αν χρειαστεί την συγκεκριμένη άσκηση που δεν λέει να εκτελέσει, ώσπου να γίνεται πάντα τέλεια!

 

Θηραματοφορία ζωντανού θηράματος!

Το τελευταίο μάθημα πριν να πάρουμε το σκυλί μας στο κυνήγι, θα είναι να το μάθουμε να πιάνει και να φέρνει το σκοτωμένο θήραμα. Το τονίζω αυτό, πάντα σκοτωμένο και ακίνητο! Ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε τον νεαρό μας «κυνηγό» , να πιάσει στο στόμα πουλί ζωντανό, που φυσικό είναι να προσπαθεί να φύγει. Ο σκύλος θα το σφίξει για να μην του φύγει, και θα έχουμε πολύ πιθανόν, ένα σκύλο που θα δαγκώνει και θα «χαλάει» τα θηράματα. Ίσως ακόμη χειρότερο, να του αρέσει τόσο πολύ, που θα αρχίσει να «σπάει» την φέρμα του, προσπαθώντας να το πιάσει και να «γευτεί» την αγαλλίαση του «φόνου», που είναι πολύ δυνατό αρχέγονο ένστικτο στα κυνηγετικά σκυλιά!

Γι” αυτόν τον λόγο, όταν δούμε ότι έμαθε καλά να μένει ακίνητο με την τουφεκιά, θα πυροβολήσουμε το «δύστυχο» πουλί, που βέβαια σαν θήραμα εκτροφείου, η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη, και αν δούμε ότι δεν έπεσε νεκρό και τελείως ακίνητο, θα του δώσουμε την «χαριστική βολή» και αφού αφήσουμε να περάσουν λίγα δεύτερα, θα στείλουμε το σκυλί να το φέρει με το «φέρτο» .Το σκυλί που γνωρίζει καλά την άσκηση, θα το φέρει γρήγορα στα χέρια μας και θα περιμένει την γνωστή του επιβράβευση. Αν επιχειρήσει να κάνει λίγες βόλτες με το πουλί στο στόμα, θα του γυρίσουμε την πλάτη και ενώ απομακρυνόμαστε με σιγανά βήματα, φωνάζουμε «φέρτο Αζόρ», Μπράβο Αζόρ», συνεχώς. Ο σκύλος μας γνωρίζει καλά την κίνηση αυτή και θα μας ακολουθήσει , μόλις μας φτάσει, θα σκύψουμε αμέσως, θα του πιάσουμε το ρύγχος, και εφαρμόζοντας το κόλπο με τα δάκτυλα στα δόντια (όπως έχουμε δει), θα του πάρουμε το πουλί, με άφθονα «Μπράβο και χάδια».

Αν όλα πάνε καλά, εμείς θα αποφασίσουμε ,σύμφωνα με την πρόοδο του νεαρού μας σκυλιού, πότε θα τον πάρουμε στο κυνήγι!!

 

ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΑΡΟ ΣΚΥΛΟ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ

Οι πρώτες εμπειρίες!

Μετά από πολύμηνη υπομονή, κόπο , ευχάριστες μέρες αλλά και μέρες απογοήτευσης και στεναχώριας, ήλθε επιτέλους η μέρα που θα πάρουμε το νεαρό μας σκύλο στο κυνήγι.

Προσοχή!. Δεν πρέπει να αφήσουμε να μας συνεπάρει η συγκίνηση και η δίκαιη επιθυμία να δούμε τα αποτελέσματα των κόπων μας. Δεν ξεχνάμε ότι έχουμε βέβαια ένα καλά ντρεσαρισμένο σκυλί, αλλά άπειρο και άσχετο με τα κόλπα που εφαρμόζουν τα άγρια θηράματα, που βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τα «κοτόπουλα»! Ακόμη πρέπει να ξεχάσουμε τελείως την «τσάντα» μας. Δηλ. εμείς θα έχουμε το νου μας στις αντιδράσεις του σκύλου μας, και όχι βέβαια το πόσα θηράματα θα «πιάσουμε». Αν είναι δυνατόν να πάμε την πρώτη φορά με κάποιον φίλο στο κυνήγι, για να είμαστε αφοσιωμένοι στην εργασία του σκύλου μας. Το μακρύ σχοινί έτοιμο για να προλάβουμε κάθε «ατόπημά» του, τα σκυλομπισκότα στην τσέπη και φύγαμε!

 

Απαράβατος κανόνας1:

Ποτέ δεν τουφεκάμε πουλιά που δεν φερμάρει το σκυλί μας.

Όπως τσίχλες, κοτσύφια, τρυγόνια κλπ. Το σκυλί το θέλουμε για τα πουλιά που δεν πετάνε από «κλαδί σε κλαδί!» . Αν κάνουμε το λάθος και τουφεκίσουμε τέτοια πουλιά και μάλιστα αφήσουμε το σκυλί να τα πιάσει στο στόμα, μάλλον θα έχουμε έναν σκύλο που θα φερμάρει ότι πουλί κι” αν υπάρχει στους θάμνους και στις ρεματιές, με αποτέλεσμα να αφήνει πίσω του τα πραγματικά θηράματα «φέρμας», πέρδικες, μπεκάτσες, ορτύκια. Όποτε θέλουμε να πάμε σε τέτοια κυνήγια, δεν θα πάρουμε το σκυλί μας.

 

Απαράβατος κανόνας2:

Πρέπει να πάμε σε μέρος που θα είμαστε μόνο εμείς και όχι άλλοι κυνηγοί.

Αν δούμε άλλους, θα γυρίζουμε αμέσως πίσω στο αυτοκίνητο και θα αλλάξουμε τόπο! Σ” αυτό είμαι κατηγορηματικός.

Έχω έναν φίλο που έχει ένα νεαρό Πόιντερ, καλά γυμνασμένο. Στο πρώτο κυνήγι που το πήρε, είχε την «ατυχία» να πέσει σε πέρασμα ορτυκιών! Που να το φανταστεί βέβαια! Μόλις ξημέρωσε, τα ορτύκια ήσαν παντού και οι τουφεκιές έπεφταν ασταμάτητα γύρω του, ενώ αυτός προσπαθούσε με χάδια να ηρεμήσει το σκυλί του, που φυσικά είχε τρομοκρατηθεί από τον «πόλεμο», ενώ ποτέ δεν είχε δείξει κανένα σημάδι κροτοφοβίας κατά την εκπαίδευση. Αν και έχουν περάσει από τότε δύο χρόνια, ακόμη το σκυλί φοβάται την τουφεκιά! Ψάχνει καλά ,τρέχει πολύ, αλλά με την πρώτη τουφεκιά σταματάει και γυρίζει κοντά στο αφεντικό του. Θα το στρώσει βέβαια, όσο χρόνο κι” αν του πάρει, αλλά το αναφέρω σαν παράδειγμα για να κατανοήσουμε τι κινδύνους και απρόοπτα έχουμε να αντιμετωπίσουμε με άλλους κυνηγούς γύρω μας, που βέβαια δεν «χολοσκάνε» για την εκπαίδευση του νεαρού μας σκύλου!

Αν κατά διαβολική σύμπτωση μας τύχει και μας «πέρασμα», θα έχουμε συνεχώς το νου μας στο σκυλί μας και αφού θα είμαστε μόνοι στην περιοχή, εμείς θα αποφασίσουμε πόσες φορές θα τουφεκίσουμε. Είπαμε , δεν μας ενδιαφέρει η τσάντα, μόνο η πρόοδος του γυμνασμένου μας σκύλου, όσο μεγάλος και αν είναι ο πειρασμός! Ανάλογα με τις αντιδράσεις του θα πράξουμε. Θα διορθώνουμε αμέσως κάθε «παραστράτημά» του ,δένοντάς τον με το σχοινί και βάζοντάς τον στην θέση «κάτω»,θα ξανά ξεκινάμε το ψάξιμο προσέχοντας να κάνει ακριβώς ότι έχει μάθει. Αν δεν υπακούει, η πρώτη μας έξοδος τελειώνει «άδοξα», θα σταματήσουμε αμέσως και θα γυρίσουμε στο σπίτι.

Κατά πάσα πιθανότητα όμως, όλα θα πάνε καλά. Κατά την διάρκεια της πρώτης εξόδου μας, εκτελούμε αραιά και πού, όλες τις ασκήσεις με τα παραγγέλματα, ψάχνουμε πάντα με αντίθετο άνεμο και αν είμαστε τυχεροί να βρει το σκυλί μας και να φερμάρει θήραμα, θα ακολουθήσουμε όλα όσα του έχουμε μάθει τόσους μήνες.

Κάθε σκυλί έχει διαφορετικό χαρακτήρα, είναι απαραίτητο λοιπόν να προσαρμόσετε ότι διαβάσατε σε όλα τα προηγούμενα άρθρα στον χαρακτήρα του σκύλου σας. Την διάρκεια των επί μέρους ασκήσεων, τον χρόνο αφομοίωσης τους , ώστε να μην του γίνονται βαρετές κλπ. Είναι όμως ο «γενικός κανόνας «που πρέπει να ακολουθήσετε για να έχετε ένα πολύτιμο σύντροφο και φίλο στο κυνήγι!

 

ΥΓ

Ο χειρότερος σύμβουλος στην εκπαίδευση είναι η βιασύνη.

Ένα κυνηγετικό σκυλί για να αφομοιώσει καλά όλα τα παραπάνω, μπορεί να χρειαστεί από 6 έως και 36 μήνες. Όσο περισσότερο βιαζόμαστε να το εκπαιδεύσουμε τόσο περισσότερο θα χρειαστεί να το πιέσουμε, με αποτέλεσμα να αγχώνεται, και να στρεσάρεται, πράγμα που με τη σειρά του  θα κάνει ακόμα αργότερη την εκμάθηση γιατί θα του είναι δυσάρεστη.

Αν για να αποφύγουμε την ταλαιπωρία και τον εκνευρισμό αναθέσουμε όλη την παραπάνω εκπαίδευση σε εκπαιδευτή το κόστος θα είναι δυσβάστακτο και μπορεί να φθάσει κάποιες χιλιάδες ευρώ ανάλογα με την εκπαιδευσιμότητα του ζώου.

Μπορούμε όμως να αναθέσουμε την βασική υπακοή και να δουλέψουμε εμείς τα του κυνηγιού απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας.

Υπομονή λοιπόν και επιμονή… καλή επιτυχία.